Τα λαχανικά και τα δημητριακά ολικής αλέσεως θεωρούνται το «κλειδί» της καλής υγείας. Ποια από αυτά όμως μπορούν να μας βλάψουν;
Σύμφωνα με τον Αμερικανό καρδιοχειρουργό και συγγραφέα του βιβλίου “The Paradox Plant”, Δρ Stephen Gundry, κάποια φυτά δεν έχουν μόνο αγκάθια για να προστατεύονται, αλλά και ουσίες που τις χρησιμοποιούν για την άμυνά τους: τις κολλώδεις πρωτεΐνες που ονομάζονται λεκτίνες.
«Επειδή οι πρώτοι επιδρομείς στα φυτά ήταν τα έντομα, ανέπτυξαν τις λεκτίνες για να τα παραλύουν» υποστηρίζει ο Δρ Gundry. Οι άνθρωποι έχουν περισσότερα κύτταρα από τα έντομα, γι’ αυτό έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια κατανάλωσης λεκτινών για να γίνουν εμφανείς οι επιπτώσεις στην υγεία τους. Τέτοιες είναι οι αλλεργίες, η κόπωση, το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, αλλά και αυτοάνοσες παθήσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
«Οι λεκτίνες εισέρχονται στις αρθρώσεις, τις συνάψεις των νεύρων, τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων και τον εγκέφαλο, πυροδοτώντας τη δημιουργία φλεγμονών και αυτοάνοσων ασθενειών», λέει ο Δρ Gundry.
«Είμαι πλέον πεισμένος ότι όλοι οι τύποι αρθρίτιδας, η στεφανιαία νόσος, η ακμή, το έκζεμα και οι αυτοάνοσες παθήσεις, προκαλούνται ή επιδεινώνονται από τις λεκτίνες».
Τονίζει επίσης ότι αποτελούν τον πρώτο μεγαλύτερο κίνδυνο στη δυτική διατροφή.
Οι λεκτίνες ανακαλύφθηκαν στην δεκαετία του 1880 από τον Γερμανό μικροβιολόγο Peter Hermann Stillmark, ο οποίος απομόνωσε τις πρωτεΐνες της ρικίνης, μιας εξαιρετικά τοξικής φυσικής λεκτίνης, που απαντάται στους σπόρους του φυτού ρετσινολαδιά (Ricinus communis).
Τα τελευταία 20 χρόνια οι λεκτίνες έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον επιστημόνων και διασημοτήτων, που τις έχουν αποκλείσει από τη διατροφή τους, επειδή προκαλούν φλεγμονή στον οργανισμό.
Παρά το γεγονός ότι όλα τα τρόφιμα περιέχουν κάποιες λεκτίνες, μόνο το 30% περιέχουν λεκτίνες σε σημαντικές ποσότητες, με πρωταγωνιστές τα όσπρια (φασόλια), τη σόγια, τα φιστίκια, τους σπόρους της ντομάτας, του αγγουριού, της κόκκινης πιπεριάς και της μελιτζάνας. Ακολουθούν τα γαλακτοκομικά, τα θαλασσινά και τα λαχανικά.
Ο Δρ Gundry υποστηρίζει ότι τα δημητριακά ολικής αλέσεως περιέχουν άλλα είδη λεκτινών, όπως η συγκολλητική ουσία των σπόρων σιταριού.
Γι ‘αυτό τα ψημένα προϊόντα ολικής αλέσεως, που θεωρούνται πιο υγιεινά λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε φυτικές ίνες, πρέπει να αντικαθίστανται από λευκό ψωμί, το οποίο φτιάχνεται από σπόρους που τους έχει αφαιρεθεί ο φλοιός
«Υπάρχουν μικρές ποσότητες λεκτίνης σε κάποια τρόφιμα, αλλά είναι καλά ανεκτές από τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων», τονίζει η Δρ Megan Rossi, διατροφολόγος και επιστημονική συνεργάτιδα του Βασιλικού Κολλεγίου του Λονδίνου.
Διευκρινίζει ότι αν κάποιος αφαιρεί τη φλούδα και τους σπόρους από τα φρούτα και τα λαχανικά, όπως οι ντομάτες, για τη μείωση της πρόσληψης λεκτίνης, μειώνει και την ποσότητα των αντιοξειδωτικών, τα οποία βοηθούν στη διατήρηση της υγείας των κυττάρων, αλλά και των φυτικών ινών.
Κάποιοι ειδικοί πιστεύουν ότι οι λεκτίνες χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης.
«Οι περισσότερες από τις έρευνες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα για τις λεκτίνες, έχουν δείξει ότι η κατανάλωσή τους είναι περισσότερο βλαβερή απ’ ότι ευεργετική» λέει ο Peter Whorwell, καθηγητής ιατρικής και γαστρεντερολογίας στο Πανεπιστήμιο του South Manchester.
«Όταν βγάζω τις ίνες από τη δίαιτα ασθενών με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, τα συμπτώματα σχεδόν πάντα βελτιώνονται», τονίζει.
«Είναι πιθανό το έντερό τους να ερεθίζεται από τις λεκτίνες, που βρίσκονται στο φλοιό των δημητριακών που περιέχουν αυτά τα τρόφιμα προσθέτει.
Πηγή:http://www.onmed.gr
