«Γυναίκα» και «δίαιτα» είναι δύο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, η σχέση των οποίων μετρά σίγουρα εκατοντάδες χρόνια. Τι γίνεται όμως όταν σε αυτή τη σχέση το πάνω χέρι, το έχει η «δίαιτα» και όχι η «γυναίκα»; H νευρική ανορεξία είναι μία από τις συχνότερες διατροφικές διαταραχές, η οποία χρόνο με το χρόνο κερδίζει έδαφος. Παρ’ όλο που εδώ και αρκετά χρόνια γίνονται και στη χώρα μας σημαντικές προσπάθειες για ενημέρωση , τα κρούσματα που σημειώνονται ετησίως δεν παύουν να είναι ανησυχητικά.
Η κ. Μαρία Αθανασιάδου, Συστημική Ψυχολόγος, αναλύει τις πτυχές της νευρικής ανορεξίας, από τα πρώτα σημάδια τα οποία μαρτυρούν την εμφάνιση της διαταραχής, έως τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να δράσει κανείς, ώστε να βοηθήσει έναν ασθενή.
Περιγραφή της διαταραχής
Η λέξη «ανορεξία» είναι ως ένα βαθμό αποπροσανατολιστική, αφού το αδυνάτισμα δεν προέρχεται από τη μείωση της όρεξης του ασθενούς για φαγητό, αλλά από την αυτοεπιβαλλόμενη ασιτία. Η μειωμένη όρεξη για φαγητό, έρχεται τις περισσότερες φορές αργότερα, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της νόσου.
Όπως μας είπε η κ. Αθανασιάδου, «η νευρική ανορεξία ή ακόμα καλύτερα η ψυχογενής ανορεξία εντάσσεται στην κατηγορία των «διαταραχών πρόσληψης τροφής». Ο ασθενής ανησυχεί για το βάρος του, ακόμη κι αν αυτό είναι κάτω από το κανονικό για το σωματότυπο του και επιδιώκει με κάθε τρόπο να χάσει περισσότερα κιλά. Οι ασθενείς έχουν λανθασμένη εικόνα και αντίληψη της εμφάνισης τους. Αν και φτάνουν σε σημείο να είναι οστεώδεις, νιώθουν παχύσαρκοι».
Τα συμπτώματα
Ποια είναι λοιπόν τα συμπτώματα, που μαρτυρούν την εμφάνιση της διαταραχής; Πότε η απώλεια κιλών ξεπερνά τα όρια μιας υγιούς και ωφέλιμης για τον οργανισμό διαδικασίας; Όπως μας είπε η κ. Αθανασιάδου, «τα άτομα με ψυχογενή ανορεξία έχουν μια παθολογική διατροφική συμπεριφορά, η οποία χαρακτηρίζεται από αυστηρές και εξαντλητικές δίαιτες, ή υπερκατανάλωση τροφών σε σύντομο χρονικό διάστημα και πρόκληση εμετού στη συνέχεια, λόγω ενοχών, αποφυγή γευμάτων ή πέταμα του φαγητού στα κρυφά, όπως επίσης και άλλες ιδιόρρυθμες συνήθειες, όπως το κρύψιμο του φαγητού μέσα στο σπίτι».
Ως συνήθως η εξέλιξη της διαταραχής έχει επίσης άσχημες επιπτώσεις στην εικόνα και τη λειτουργία του σώματος. «Το δέρμα γίνεται θαμπό εξαιτίας της αφυδάτωσης, τα μαλλιά εξασθενούν, τα δόντια καταστρέφονται. Συχνά παρατηρείται υπόταση, αρρυθμία, ταχυκαρδία, αμηνόρροια, υπερκόπωση, αλλά και γαστρεντερολογικά και αναπαραγωγικά προβλήματα».
Πέρα από τις αντιδράσεις του σώματος, την εμφάνιση της διαταραχής μαρτυρά και η ίδια η συμπεριφορά του ατόμου. «Το άτομο δεν αναπτύσσει διαπροσωπικές σχέσεις, αποφεύγει κάθε κοινωνική δραστηριότητα που μπορεί να συσχετίζεται με το φαγητό και εμφανίζει μειωμένο σεξουαλικό ενδιαφέρον». Ακόμη οι ασθενείς είναι συνήθως κακόκεφοι και δεν ενδιαφέρονται για δραστηριότητες που παλαιότερα τους χαροποιούσαν. Η μοναδική τους ευχαρίστηση προκύπτει από την απώλεια κιλών».
Πηγή in2life
